مقدمه
«از سلّاخ خانه تا مهدیّه: خرده روایت هایی از زندگی و مواجهات حاج غلام محمدی با شیخ احمد کافی» به نویسندگی ابراهیم اکبری دیزگاه، کتابی است در 254 صفحه که در بهار 1403، توسط شرکت چاپ و نشر بین الملل وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی منتشر شد و به بازار کتاب راه یافت.
شیخ احمد ضیافتی معروف به کافی از زمرهی چهره های مبارز و انقلابی همچون دکتر شریعتی، صمد بهرنگی، غلامرضا تختی بود که با مرگشان بر آتش انقلاب دمیدند. این نامیرایان همچون حاضران غایبی بودند که حتی بیش از زمان حیاتشان در تسریع روند انقلاب مؤثر افتادند تا انقلابیون خام اندیشانه به تحقق رؤیاهای خود در فردای پیروزی انقلاب بیاندیشند.
به نظر راقم این سطور، کتاب مذکور در میان آثار داستانی انتشاریافته از اکبری دیزگاه تاکنون، خوشخوان ترین و روان ترین کتاب است و شاید علت آن، لحن عامیانه، بیان لوطی منشانه ی شاه غلام به عنوان یک کارگر سلّاخی در کشتارگاه تهران، بهره گیری حداقلی نویسنده از تکنیک های معمول داستان نویسی و حضور کمرنگ عناصر خیال انگیز و عالم مثال و تأملات فلسفی و رنگمایه های عرفانی و بازی های زبانی باشد که برای مخاطب عام دشواریهایی در فهم متن ایجاد می کند.
«از سلاخ خانه تا مهدیّه» شامل سه بخش پیش روایت، بخش اصلی یا فصول سه گانه ی روایت و پیوستِ تصاویر است. محدودیت ژانری نویسنده در وفاداری به واقعیت و استفاده ی حداقلی از عناصر و تکنیک های داستانی، همچنین سوژه ی غیرفرهیخته ی کتاب که برخلاف یونسِ «برکت»، یوسفِ «سیاگالش»، یحییِ «بیروط»، سهرابِ «شاه کشی»، صابرِ «طوطی و تاول» و حتی خلیلِ «سوره آفلین»، از طبقه ی متوسط باسواد در جامعه ی دینی مألوف یا جامعه ی در حال ظهور پسادینی ایران به شمار نمی آید، از ویژگی های منحصر به فرد این اثر در میان آثار ابراهیم اکبری دیزگاه است. نویسنده در عمل کوشیده است برخی ناگفته ها درباره ی مرحوم کافی را از گفتار و رفتار شاه غلام نمایان سازد.
