بازآفرینی معاصرانه از مرگِ مسیحایی: درباره‌ی رمان «آدم خواران» نوشته‌ی ژان تولی
اولین کتابی که در سال جدید مطالعه کردم، چاپ شصتم رمان پرفروش، عجیب و دهشتناک «آدم خواران» اثر ژان تولی نویسنده پرکار و چند ساحتی ادبیات فرانسه است که بر اساس واقعه‌ای تاریخی نوشته شده و توسط احسان کرم ویسی به فارسی برگردانده شده و نشر چشمه آن را منتشر ساخته است.
داستان درباره‌ی قتل نجیب زاده ای محبوب به نام آلن دو مونِی توسط اهالی دهکده‌ی اوتفای در جنوب غربی فرانسه، در شهرستان دوردونی است. قصه در میانه‌ی جنگ فرانسه و پروس و در دوران حاکمیت ناپلئون سوم بر فرانسه روایت می‌شود که نجیب زادگان و اشراف به خاطر تصمیمات اشتباه امپراتور از او رویگردان و متنفر بودند.
تولی توانسته است با ترکیبی از نثر شاعرانه و گزارش گونه روایتی تکان دهنده از یک جنایت جمعی ارائه نماید که روز شانزدهم اوت ۱۸۷۰ رخ داده است.
یکی دو جا در رمان به همسانی سرنوشت آلن دو مونِی نگون بخت با سرنوشت تراژیک مسیح به وضوح اشاره شده است، اما اگر این اشارات مستقیم نویسنده هم نبود، می‌شد به این نتیجه دست یازید.
این اثر به نوعی بازآفرینی معاصرانه از مرگ مسیحایی به مثابه یک جشن همراه با میگساری در کلیساست که در فرامتن آن نیم نگاهی به نقد دموکراسی های امروزی دارد و در زیرمتن آن اشارتی است ظریف به نقد فردریش نیچه به مسیحیت در کتاب «دجّال». نیچه ضمن تشییه مسیحیت به مشروبات الکلی، از مسیحیت و الکل به عنوان دو افیون بزرگ اروپا یاد می‌کند.
#آدم_خواران
#نشر_چشمه
#ژان_تولی
#نیچه
#یوسف_شیخی
@sheykhi_yusef63
