بزرگراه مرگ

 

اینک 

ستون آهن آلات

و جاده‌ای به عرض شرم

که در طولش 

گرد هزیمت پاشیده‌اند 

و ناگه

آغاز جهنم

و باران آتش

از آهن-ابرهایی 

که بر فراز 

چون برق می‌جهند 

و انسان‌ چه ساده دلانه بر آنان گمان بهشت می‌برد 

- "آه! ما پیام آوران واپسین انسان

و قیامتی به درازنای حیات

تمامش کنید! 

این عذاب دیر سوز را!"

بوزینگان مسخ

بر شاخه‌های خلیج

رقص پیروزی می‌کنند 

و فیلسوف

با چراغی همچنان در دست

در انتهای جاده‌ی شب

هنوز

چشم انتظار طلوع انسان است

 

#شیخی

#شعر

#بزرگراه_مرگ