تذکاری از جنس ذکر کثیر: نگاهی به یادداشت اخیر علی اصغر عزتی پاک

"پس آیا کسی که سرنگون به رویش راه می‌رود هدایت یافته تر است یا آنکه راست قامت بر پاهایش ایستاده به راه راست می‌رود" (سوره‌ی ملک/۲۲).

 

یادداشت دوست و استاد ارجمندم جناب علی اصغر عزتی پاک نوعی خودانتقادی و از جنس اعتراف نامه ها و تفکر انتقادی است که سنت مألوف غرب است و در سنت رازگرا و کتوم و پنهان ساز و آبروپرست ایرانی-اسلامی ما جز مواردی معدود مرسوم نیست. تفکر انتقادی؛ یعنی فکر کردن درباره‌ی فکر کردن. فرهنگ مدیازده امروزی ما به این اعترافات و خودانتقادی ها بسیار نیازمند است تا از وضعیت نابهنجار و شبه مدرن کنونی بتوانیم گذری نسبتا کم هزینه تر را تجربه کنیم. 
یادداشت تأمل برانگیز استاد عزتی پاک، تذکاری بود به سیلی های دردناکی که من نیز بارها تجربه کرده‌ام. قشری که با کتاب و نوشتن و علم و هنر و فلسفه سر و کار دارند و در کار خلق و آفرینش جهانی‌های مختلف به‌سر می‌برند (در بیان قرآنی می‌توان آنها را شعراء نامید)، گاه گرفتار مدینه هایی رؤیایی و یوتوپیاهایی هستند که فرسنگ‌ها با واقعیت فاصله دارد و حتی جعل واقعیت است و به سان کسی است که به تعبیر قرآنی واژگونه روی سرش راه می‌رود (سوره‌ی ملک/۲۲). سرنوشت تراژیک بسیاری از اهل قلم مصداق تکانه‌ها و سیلی های دردناکی است برای ایستادن روی دو پا تا به تعبیر آیه‌ی آخر سوره‌ی شعراء، از سرگردانی در وادی های مختلف و واگویه حرف هایی که خود بدان باور نداریم به <<ذکرِ کثیر>> برسیم. یادداشت برادر ارجمندم عزتی پاک از جنس همان ذکرِ کثیرهاست. 

بعد التحریر: یادداشت علی اصغر عزتی پاک را در پیام‌رسان بله، کانال #بامداد بخوانید:👇👇👇👇
https://ble.ir/ezzatipak/-5067500112070823950/1729278293862

#تفکر_انتقادی 
#ذکر_کثیر
#علی_اصغر_عزتی_پاک
#یوسف_شیخی

@sheykhi_yusef